Hey allemaal!
Mijn naam is Emma Vanmechelen. Dit jaar ben ik laatstejaarsstudente diergeneeskunde, optie kleine huisdieren. Naast een verplichte maand afstudeerstage heb ik ervoor gekozen – omdat we alle extra praktijk wel kunnen gebruiken – om als keuzevak een extra maand stage te lopen. Deze stage had een lengte van vier weken.
De eerste dag werd ik heel warm ontvangen door de dierenarts en haar assistente. Zij werken al enkele jaren samen en hun sterke dierenarts-dierenartsassitente band was meteen duidelijk. Samen met de dierenarts sprak ik af de eerste dagen voornamelijk te observeren hoe alles in haar praktijk in z’n werk gaat, zodat ik me daarna op mijn gemak kon voelen om zelf de handen uit de mouwen te steken. De eerste dag werd meteen sterk ingezet met een sterilisatie van een teefje, gevolgd door de onverwachte euthanasie van een spoedgeval. Ik kreeg dus onmiddellijk te maken met de toch wel kwalijke kant van het beroep. Het hoort er nu eenmaal bij en als student is het heel belangrijk om zowel de positieve als de negatieve kanten van het beroep te ervaren, zodat we ons een realistisch beeld kunnen vormen van wat ons binnen enkele maanden en de (hopelijke vele) komende jaren van ons leven te wachten staat. De dag zette zich verder en de afspraken gingen van het scheren van een kat, tot een tandextractie van alle kiezen bij een katje met ernstige stomatitis, het interpreteren van bloedonderzoeken en het geruststellen van een bezorgde eigenaar van een simpelweg krolse kattin. Uitgeput, maar erg enthousiast voor het vervolg van mijn stage, ging ik die dag naar huis.
De volgende dag was meteen een ‘specialleke’. Op afgesproken tijdstippen wordt er samengewerkt met een orthopedist, die de gevorderde orthopedische chirurgie van de praktijk op zich neemt. De namiddag was gevuld met twee kruisbandoperaties (TTA). Als student is het altijd waanzinnig interessant om mee te kijken met zo’n geavanceerde ingrepen (hoewel we dan soms wel durven denken “Hoe ga ik dat ooit kunnen?”). De orthopedist gaf bovendien graag uitleg, wat het voor mij een heel leerrijke namiddag maakte.
De eerste week werd er voor mij al een feedbackmomentje ingelast. Om te vragen hoe ik de stage al ervaarde, maar ook om haar observaties van mij te delen. Het viel haar namelijk op dat ik de “student- houding” wat aanneem en mij nog niet durf te gedragen als dierenarts. De nagel op de kop, zou ik zeggen. Na 5 jaar op de banken te zitten en les te volgen, moeten we ons bewust zijn van het feit dat we binnen enkele maanden zelf de dierenarts van de praktijk zullen zijn. Ik denk dat ik voor veel studenten spreek als ik zeg dat hoewel dit besef er wel is, het vaak erg moeilijk is om ons als die functie te gedragen. Mijn vader gebruikte voor dit gevoel de mooie term “imposter syndrome” (het intern geloof dat je niet zo capabel bent als dat anderen denken dat je bent), wat een erg gekend fenomeen is bij alle zelfstandige beroepen. We zijn (als studenten) nog niet gewoon om de verantwoordelijkheid te dragen en we zijn niet gewoon om het heft in eigen handen te nemen…dit zal voor ons allen de belangrijkste leercurve zijn die we moeten ervaren. De assistente gaf me in dat gesprek een erg waardevolle tip, namelijk: “Praat erover. Zeg wanneer je je niet comfortabel voelt om een bepaalde handeling uit te voeren. Zo kunnen je collega’s je helpen en je geruststellen. Want wie weet, ben je niet de enige die zich zo voelde in de situatie.” Dat is eentje die ik meeneem in mijn verdere leven.
In de dagen die volgden, mocht ik erg veel zelf doen. Ik mocht telkens het algemeen klinisch onderzoek doen, de katheters steken, injecties geven, etc. Zelfstandig mocht ik een kater castreren en samen met haar castreerde ik zelfs een reu! Ik mocht zelfs mijn allereerste euthanasie zelf uitvoeren (zonder eigenaars), wat – lichtjes onverwacht – toch een erg pakkende ervaring was. Ik had haar gevraagd om voor mij de belangrijkste zaken omtrent vaccineren en anti-parasitaire behandeling nogmaals uit te leggen, waardoor ik daarna ook telkens de paspoortjes correct kon invullen en het juiste vaccin kon aanraden.
Ik heb deze stage enorm veel bijgeleerd, zowel praktische handelingen als zaken omtrent communicatie met eigenaars en samenwerking tussen dierenarts en dierenartsassistent. En dit alles afgewisseld met knuffels en kusjes van de schattigste dieren. Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb, maar ik weet ook dat met het nodige geduld van mijn leermeesters en een occasioneel “stresske” we er wel zullen geraken. Al bij al ben ik gewoon enorm enthousiast om eindelijk de dierenarts te worden die ik al zo veel jaren hoop te worden!